In mijn vorige blog: Stop met feedback geven vertelde ik over het (neuro)wetenschappelijk bewijs dat we moeten stoppen met ongevraagde feedback. Of zoals Churchill eigenlijk zei: “Ik wil wel leren, maar alleen als ik er zelf om vraag”. Want wat gebeurt er in ons hoofd wanneer we feedback krijgen? Waarschijnlijk dit:
Misschien heb je de afgelopen tijd al voorzichtig geoefend en ervaren dat je meer opsteekt van de feedback waar je zelf om vraagt.
Mental contrasting
Wat gebeurt er dan precies in ons brein als we om feedback vragen? Een onderdeel van het vragen om feedback die werkt, is het proces vóórdat je de feedback vraagt. Dit proces van ‘Mental contrasting’ werkt als volgt; neem voordat je feedback vraagt eerst een paar minuten om na te denken over het concrete en haalbare doel dat je uiteindelijk wilt bereiken. Bijvoorbeeld beter luisteren naar je partner of collega, beter presenteren of altijd op tijd komen…. Vervolgens denk je aan de obstakels die in de weg staan om dit doel te bereiken. Deze obstakels zorgen er kennelijk nu nog voor om niet (voldoende) in beweging te komen om jouw doel te bereiken.
Wanneer je je dit hebt voorgesteld en dus realistische en mogelijk haalbare wensen en een duidelijk doel hebt, kun je om feedback vragen aan je partner of collega. Zij hebben waarschijnlijk genoeg ideeën hoe jij jouw doel kunt bereiken. Je brein is klaar om feedback te krijgen om de obstakels weg te nemen. Je hebt meer energie om tot betere resultaten en in beweging te komen en hierdoor sta je ook open voor de feedback. Je blijft niet hangen in mooie beelden of dromen en staat open voor ondersteuning.
De kans dat je aan de slag gaat met deze feedback is in ieder geval groter dan bij ongevraagde feedback, waarbij we vaak vanuit de weerstand en angst voor een fout maken, reageren.
Volgende keer meer over hoe je een cultuur creëert van feedback vragen. En als je niet kunt wachten, hier meer praktische tips om aan de slag te gaan met mental contrasting. Veel plezier met oefenen: Share en Grow